Spis treści
Co to jest łyżwiarstwo figurowe?
Łyżwiarstwo figurowe to zimowa dyscyplina, która harmonijnie łączy jazdę na łyżwach z tańcem. W tej sztuce sportowej łyżwiarze prezentują różnorodne elementy, takie jak:
- figury,
- kroki,
- piruety,
- skoki.
Ta forma rywalizacji istnieje na igrzyskach olimpijskich od 1908 roku, kiedy to zadebiutowała na tych prestiżowych zawodach. Jej popularność wciąż rośnie na całym świecie. Uczestnicy zawodów mogą występować jako indywidualni sportowcy, w parach lub w zespołach, co dodaje dynamiki i różnorodności temu sportowi. Na lodowisku zawodnicy prezentują swoje umiejętności, co entuzjastycznie przyciąga rzesze widzów. Dzięki unikalnemu połączeniu elementów technicznych z artystycznymi, łyżwiarstwo figurowe wyróżnia się spośród innych dyscyplin.
Co odróżnia łyżwiarstwo figurowe od innych dyscyplin sportowych?
Łyżwiarstwo figurowe to fascynująca dyscyplina sportowa, która zgrabnie łączy elementy sztuki i sportu. Kluczowym aspektem jest płynne zestrojenie ruchów fizycznych z tanecznymi gestami. Oprócz precyzyjnych skoków i piruetów, niezwykle istotne jest również artystyczne wyrażenie. Zawodnicy muszą nie tylko umiejętnie jeździć, ale także tworzyć intrygujące choreografie, które przyciągną uwagę widzów. Estetyka odgrywa tutaj fundamentalną rolę.
Każdy program jest oceniany przez sędziów, którzy biorą pod uwagę zarówno techniczne aspekty wykonania, jak i walory artystyczne. W łyżwiarstwie figurowym niezwykle ważna jest koordynacja ruchów; każdy gest powinien być harmonijny i płynny. To właśnie sprawia, że ta dyscyplina wyróżnia się na tle bardziej fizycznych sportów, jak np. bieg na łyżwach, gdzie nadrzędnym celem jest sama prędkość. W konsekwencji, łyżwiarstwo figurowe to coś więcej niż tylko rywalizacja; to artystyczna ekspresja, wymagająca wysokiego poziomu technicznych umiejętności.
Jakie są zalety uprawiania łyżwiarstwa figurowego?
Łyżwiarstwo figurowe to nie tylko piękny sport, lecz także źródło wielu korzyści zdrowotnych i psychicznych. Jedną z kluczowych zalet jest:
- poprawa układu sercowo-naczyniowego,
- lepsza kondycja serca,
- zwiększona ogólna wydolność organizmu.
Regularne treningi stymulują głównie mięśnie nóg, korpusu i ramion, co pozwala na ich wzmocnienie oraz wzrost siły fizycznej. Co ciekawe, ćwiczenia często wykonywane są w rytm melodii, co sprzyja:
- rozwijaniu zdolności tanecznych,
- poczuciu rytmu.
Taki związek sportu z sztuką wspiera również koordynację ruchową i kontrolę ciała, a to są niezbędne umiejętności przy realizacji bardziej skomplikowanych figur, jak skoki czy piruety. Dodatkowo, łyżwiarstwo figurowe:
- wzmacnia koncentrację,
- ułatwia pracę pod presją.
Również warto zauważyć, że osoby, które trenują ten sport, często:
- pracują w grupach,
- uczestniczą w pokazach,
- rozwijają umiejętności społeczne.
W rezultacie, łyżwiarstwo figurowe to nie tylko sposób na poprawę kondycji fizycznej, ale także doskonała okazja do kształtowania umiejętności interpersonalnych oraz artystycznych. Takie doświadczenia prowadzą do lepszych wyników oraz wyższej satysfakcji z podejmowanej aktywności.
Jakie umiejętności są wymagane do uprawiania łyżwiarstwa figurowego?
Łyżwiarstwo figurowe to sport, który wymaga wielu umiejętności. Kluczowe są nie tylko techniczne zdolności niezbędne do prawidłowego wykonania różnych elementów, ale także artystyczna interpretacja ruchów. Koordynacja ma tu decydujące znaczenie, ponieważ pozwala na płynne łączenie kroków, figur oraz skoków.
Regularne treningi, które koncentrują się na precyzyjnych ruchach, przyczyniają się do lepszej kontroli nad ciałem, co z kolei jest fundamentem tego sportu. Tańcząca dusza łyżwiarzy wprowadza dodatkowy element estetyki do ich układów, umożliwiając wyrażanie emocji w trakcie występów. Ponadto, giętkość ciała jest kluczowa dla realizacji bardziej skomplikowanych figur, takich jak piruety czy różne skoki.
Technika również odgrywa istotną rolę podczas oceniania przez sędziów, którzy zwracają uwagę na jakość wykonania i trudność poszczególnych elementów. Aby osiągnąć sukces, niezbędne są regularne treningi, które nie tylko podnoszą wyniki, ale także poprawiają ogólną kondycję fizyczną. Dobrze rozwinięta sprawność wspiera także rozwój umiejętności łyżwiarskich.
Dodatkowo, intensywne treningi kształtują ważne cechy, takie jak cierpliwość czy determinacja, które są kluczowe w dążeniu do sportowych celów.
Jakie sprzęty są potrzebne do łyżwiarstwa figurowego?
Aby cieszyć się łyżwiarstwem figurowym, kluczowe jest posiadanie właściwych łyżew, które powinny być idealnie dopasowane do stóp. Sztywność tych łyżew odgrywa istotną rolę, ponieważ ma wpływ na wsparcie i stabilność jazdy. Nie można również zapominać o jakości ostrzy. To właśnie ona decyduje o osiągach oraz precyzji podczas wykonywania skomplikowanych figur i skoków.
Na rynku dostępne są różnorodne modele łyżew, dostosowane do różnych poziomów zaawansowania:
- amatorskie,
- półprofesjonalne,
- profesjonalne.
Kostiumy łyżwiarskie są równie ważnym elementem. Oprócz estetyki, zapewniają komfort i swobodę ruchów. Idealnie wykonane powinny być z elastycznych materiałów, które można łatwo prać i które są odporne na uszkodzenia. Dobrze dobrane kostiumy potrafią z kolei uwydatnić sylwetkę zawodnika, co jest istotne podczas występów.
Nie zapomnijmy także o ochraniaczach na łydki – to dodatkowe zabezpieczenie, które warto mieć na treningach. Przydatne w każdej chwili będą również zestawy do pielęgnacji łyżew, zawierające pilniki oraz śrubokręty. Dzięki regularnej dbałości o sprzęt, poprawiamy jego wydajność i zwiększamy bezpieczeństwo na lodzie. Odpowiednio przygotowany sprzęt przyczynia się do lepszych wyników i pozwala na bezpieczniejsze treningi.
Jakie są wymagania dotyczące występu łyżwiarzy w zawodach?
W zawodach łyżwiarskich występy składają się z dwóch głównych programów – krótkiego oraz dowolnego. W krótkim programie zawodnicy muszą zaprezentować określoną kombinację elementów, takich jak:
- skoki,
- piruety,
- kroki.
Program dowolny daje uczestnikom większą swobodę w doborze elementów oraz choreografii, co umożliwia wyrażenie siebie w unikalny sposób. Sędziowie biorą pod uwagę zarówno techniczne wykonanie elementów, jak i walory artystyczne oraz choreografię. Ocena opiera się na systemie ISU, w którym analizowane są aspekty takie jak:
- jakość skoków,
- płynność piruetów,
- złożoność kroków.
Harmonijnie zaprezentowana choreografia znacząco wpływa na końcowy wynik. Występy muszą spełniać zasady regulaminu ISU, który określa m.in. wymagania dotyczące:
- kostiumów,
- długości programów.
Każdy zawodnik zobowiązany jest do przestrzegania tych zasad, by móc brać udział w zawodach. Przygotowanie do występu obejmuje nie tylko technikę, ale także aspekt mentalny, który odgrywa kluczową rolę w rywalizacji na najwyższym poziomie.
W jakich konkurencjach występują łyżwiarze figurowi?
Łyżwiarze figurowi biorą udział w czterech głównych konkurencjach na igrzyskach olimpijskich:
- solistki, które pokazują swoje umiejętności na lodzie, a ich występy łączą techniczne aspekty z artystycznym wyrazem,
- soliści, czyli męskie łyżwiarstwo, które wymaga opanowania wielu elementów, takich jak skoki czy piruety, co pozwala na zdobycie wysokich not od sędziów,
- pary sportowe, gdzie zawodnicy współpracują w harmonijny sposób, tworząc skoordynowane programy, które ocenia się zarówno pod kątem techniki, jak i interakcji między partnerami,
- pary taneczne, które przenoszą na lód emocje przez taniec, wykonując różnorodne kroki i figury taneczne, co dodaje dynamiki.
Dodatkowo, warto wspomnieć o łyżwiarstwie synchronicznym, w którym grupy wykonują choreografie, dbając o perfekcyjną synchronizację ruchów oraz umiejętność współpracy. To sprawia, że każdy występ jest niezwykle efektowny i pełen energii. Wszystkie te konkurencje wymagają nie tylko zaawansowanych umiejętności, ale również solidnych podstaw technicznych, co czyni łyżwiarstwo figurowe jednym z najbardziej wymagających sportów.
Jakie są różnice między programami krótkim a dowolnym w łyżwiarstwie figurowym?
W łyżwiarstwie figurowym istnieją dwa główne rodzaje programów: krótkie i dokumentalne, które mają istotny wpływ na oceny zawodników. W przypadku programu krótkiego kluczowe jest precyzyjne wykonanie określonych elementów, takich jak:
- skoki,
- piruety,
- sekwencje kroków.
Uczestnicy muszą zmieścić się w ściśle wyznaczonym czasie, co wymusza na nich staranne zaplanowanie choreografii. Z kolei program dowolny oferuje większą elastyczność w doborze elementów, co pozwala zawodnikom na ukazanie swojej twórczej wizji oraz indywidualnego stylu.
Ocena tych dwóch programów różni się znacznie. W programie krótkim sędziowie zwracają szczególną uwagę na:
- techniczne jakość wykonania,
- płynność ruchów.
W programie dowolnym natomiast bardziej liczy się ogólne wrażenie artystyczne oraz interpretacja choreografii. Ostateczna nota uwzględnia zarówno techniczne aspekty wykonania, takie jak skoki i piruety, jak i ich harmonijne wplatanie w całość występu, co pozwala na kompleksowe ocenienie umiejętności łyżwiarza.
Jakie są główne elementy programu łyżwiarstwa figurowego?
Program łyżwiarstwa figurowego składa się z różnych składników, z których każdy wymaga specyficznych umiejętności. Wśród kluczowych elementów znajdują się:
- skoki, takie jak Axle czy Lutz, które są oceniane zarówno pod kątem stopnia trudności, jak i jakości wykonania,
- piruety, które odgrywają istotną rolę w estetyce występu i mają wpływ na finalną ocenę,
- technika kroków, w której łyżwiarze demonstrują swój styl poruszania się po lodzie,
- spirale, które sprawdzają elastyczność i zwinność zawodników,
- ruchy przestrzenne, na przykład twizzle, które dodają występowi atrakcyjnych efektów wizualnych.
W kontekście par sportowych i tanecznych, podnoszenia mają kluczowe znaczenie; wymagają one doskonałej synchronizacji oraz wzajemnego zaufania między partnerami. Elementy kompozycyjne, które płynnie łączą różne aspekty występu, nadają mu wyjątkowy charakter. Cały ten zestaw składa się na unikalny program, który ocenia się zarówno pod względem umiejętności technicznych, jak i wyrażenia artystycznego. Utrzymanie równowagi między techniką a choreografią jest fundamentalne dla uzyskiwania wysokich wyników na zawodach.
Jakie figury łyżwiarskie można wyróżnić?
W łyżwiarstwie figurowym występuje szereg figur, które odgrywają kluczową rolę w ocenie programów. Wśród nich szczególną popularnością cieszą się spirale. To eleganckie manewry wykonywane na jednej nodze, przy jednoczesnym uniesieniu drugiej. Znana figura Ina Bauer polega na tym, że łyżwiarz wygina ciało, wyciągając jedną nogę do przodu, a drugą do tyłu, co tworzy efektowne wrażenie harmonijnego „złamania” ciała. Mondo to kolejny układ, który łączy w sobie obrót z uniesioną nogą, a jego wykonanie wymaga znakomitej techniki oraz dużej elastyczności.
Oprócz figur, łyżwiarze prezentują także złożone kroki, które odzwierciedlają ich indywidualny styl oraz szybkość jazdy. Nie można zapomnieć o piruetach, które demonstrują technikę i precyzyjną kontrolę nad ciałem. Dodatkowym wyzwaniem są ruchy przestrzenne, takie jak twizzle, które pozwalają na jeszcze większą ekspresję podczas występu. Wszystkie te elementy tworzą artystyczny charakter łyżwiarstwa figurowego, przyciągając uwagę zarówno widzów, jak i sędziów.
Czym są obroty w łyżwiarstwie figurowym?
Obroty w łyżwiarstwie figurowym to niezwykle ważne techniki, które wprowadzają dynamikę i elegancję do występów na lodzie. Wśród różnych rodzajów obrotów możemy spotkać:
- piruety, które mogą być wykonywane na jednej lub obu nogach,
- trójka, to inny popularny typ obrotu, w którym zawodnik łączy różne elementy swojego pokazu.
Właściwe wykonanie tych figur wymaga nie tylko precyzyjnej techniki, ale również doskonałej kontroli nad ciałem, co stanowi klucz do realizacji skomplikowanych układów choreograficznych. Piruety to obroty wokół własnej osi, które wymagają znacznej siły mięśniowej oraz umiejętności utrzymania równowagi. Na przykład, trójka odwrotna to obrót w przeciwną stronę, który można skutecznie połączyć z różnymi krokami. Te elementy nie tylko podnoszą wartość techniczną występów, ale również mają wpływ na artystyczną interpretację, która jest oceniana przez sędziów. Dlatego poprawne wykonanie obrotów jest kluczowe dla uzyskania wysokiej oceny i wywarcia dobrego wrażenia na widzach. To właśnie z tego powodu obroty stanowią istotny fundament łyżwiarstwa figurowego.
Jak wygląda wykonanie piruetu w łyżwiarstwie figurowym?
Piruet w łyżwiarstwie figurowym to fascynująca technika, która pozwala łyżwiarzowi na obrót wokół własnej osi przy jednoczesnym zachowaniu równowagi na lodzie. Kluczową rolę odgrywają tutaj precyzja oraz stabilność. Proces wykonania piruetu składa się z kilku ważnych etapów:
- pozycja startowa – łyżwiarz powinien ustawić swoje ciało w lekko ugiętej postawie, z równomiernie rozłożonym ciężarem na lodzie,
- rozpoczęcie obrotu – stosunkowo często wykorzystuje się podniesione ramię skierowane do przodu, co zwiększa moment obrotowy,
- sama obrotu – łyżwiarz angażuje mięśnie nóg oraz tułowia, aby zyskać na prędkości,
- zatrzymanie obrotu – łyżwiarz delikatnie spowalnia i wraca do pozycji wyjściowej, co zapewnia bezpieczne zakończenie ruchu.
Ciekawe kombinacje piruetów polegają na łączeniu różnych pozycji, takich jak piruety na jednej nodze, z różnymi ułożeniami rąk i ciała. Te bardziej skomplikowane elementy wymagają zaawansowanych umiejętności technicznych i są niezwykle istotnym aspektem oceny występów. Odpowiednia technika piruetu znacząco wpływa nie tylko na końcową notę, ale także na artystyczne wrażenie całego programu.
Jakie skoki występują w łyżwiarstwie figurowym?
W łyżwiarstwie figurowym możemy wyróżnić siedem kluczowych typów skoków, które dzielimy na dwie grupy:
- skoki kopane – Toeloop, Flip oraz Lutz,
- skoki krawędziowe – Salchow, Rittberger, Axel oraz Euler.
Każdy z nich ma swoje charakterystyczne cechy, które wpływają na sposób ich wykonania i ocenę sędziów. Interesującym elementem są skoki kombinowane, które polegają na połączeniu dwu lub więcej skoków w jedną sekwencję, co sprawia, że występy nabierają większej atrakcyjności. Ważne, by sekwencje te nie musiały być połączone podczas lądowania, co daje łyżwiarzom swobodę w tworzeniu choreografii.
Podczas wykonywania skoków kluczowe są takie aspekty jak:
- krawędź, z której się odbijamy,
- kierunek ruchu,
- liczba obrotów.
Perfekcyjne zrealizowanie każdego skoku wymaga od zawodników nie tylko solidnych podstaw technicznych, ale również umiejętności improwizacji. Te wszystkie elementy sprawiają, że skoki stanowią nieodłączną część programu łyżwiarskiego.
Co to jest Salchow w łyżwiarstwie figurowym?
Salchow to jeden z najczęściej wykonywanych skoków w łyżwiarstwie figurowym. Aby go zrealizować, łyżwiarz porusza się tyłem na wewnętrznej krawędzi lewej łyżwy. Kluczowe aspekty tego skoku to nie tylko moment odbicia, ale także technika lądowania. Zawodnik startuje od lewej nogi, podczas skoku wykonując pełen obrót w powietrzu, aby następnie wylądować na zewnętrznej krawędzi prawej łyżwy.
Precyzyjna kontrola nad ruchami jest niezbędna, zwłaszcza w fazie odbicia i lądowania, co pozwala na zachowanie równowagi oraz płynności. Sędziowie oceniają Salchow bazując na:
- technice,
- jakości wykonania,
- stopniu trudności.
Ich ocena odbywa się według określonego systemu punktacji, który jest stosowany w łyżwiarstwie figurowym. Co więcej, Salchow często wchodzi w skład bardziej zaawansowanych sekwencji skoków, co dodatkowo wzbogaca artystyczny wydźwięk występu oraz podnosi jego wartość techniczną. Ten skok jest zatem kluczowym elementem programu, który ma wpływ na końcowe wyniki zawodów.
Jak można wykonać Rittbergera?
Rittberger to jeden z fundamentalnych skoków w łyżwiarstwie figurowym, łączący w sobie techniczne umiejętności i precyzyjne wykonanie. Aby skutecznie go zrealizować, należy rozpocząć jazdę tyłem na zewnętrznej krawędzi prawej łyżwy.
Kluczowe momenty w wykonaniu skoku:
- skok z prawej nogi, co umożliwia obrót w trakcie lotu,
- pochylenie się do przodu w momencie skoku, co zwiększa dynamikę,
- ruchy rąk, które wpływają na równowagę podczas wykonywania obrotu.
Aby podnieść jakość skoku, warto wielokrotnie ćwiczyć podejścia, koncentrując się na:
- technice odbicia,
- pewności w lądowaniu.
Istotne jest umiejętne dostosowanie prędkości oraz kąta skoku, ponieważ te rzeczy mają bezpośredni wpływ na wysokość oraz stabilność obrotu. Regularne sesje treningowe z różnorodnymi technikami skoków korzystnie wpływają na precyzję i płynność ruchów. Dodatkowo współpraca z trenerami umożliwia wychwycenie błędów i podpowiedzenie skutecznych metod doskonalenia.
Czym różni się Flip od innych skoków?
Flip to niezwykły skok kopany, który można zaobserwować w łyżwiarstwie figurowym. W trakcie jego wykonywania łyżwiarz odbija się z tylnej części na wewnętrznej krawędzi lewej łyżwy. To, co rozróżnia Flipa od innych skoków tego typu, takich jak Lutz, to kierunek odbicia oraz technika lądowania.
W przypadku Lutz skok realizowany jest na zewnętrznej krawędzi łyżwy, co wymaga innego zestawu umiejętności i dynamiki. Flip za to charakteryzuje się nagłym odbiciem, co wprowadza wyjątkowy zwrot w powietrzu. Lądowanie również odbywa się na wewnętrznej krawędzi, przygotowującej do kolejnych ruchów, co sprawia, że skok ten jest niepowtarzalny.
Aby Flip został poprawnie wykonany, łyżwiarz musi posiadać:
- doskonałą kontrolę,
- równowagę,
- precyzję.
W tym przypadku precyzja ma kluczowe znaczenie dla ogólnego wrażenia artystycznego programu. Tak jak inne skoki kopane, Flipy wymagają dokładnych obliczeń kątów oraz siły odbicia, co przyczynia się do ich postrzegania jako jednych z najtrudniejszych elementów w tym sporcie.
Zawodnicy nieustannie doskonalą swoją technikę Flipa, dążąc do zwiększenia estetyki i jakości swoich występów.
Dlaczego Lutz jest uważany za trudny skok?
Lutz to jeden z najtrudniejszych skoków w łyżwiarstwie figurowym, klasyfikowany jako skok kopany. Jego wyjątkowość polega na lądowaniu na zewnętrznej krawędzi lewej łyżwy, co wymaga niezwykle precyzyjnej techniki oraz doskonałej równowagi.
Odbicie w Lutzie następuje przede wszystkim z tylniej części prawej łyżwy, co dodatkowo komplikuje wykonanie tego elementu. Zawodnicy muszą zharmonizować ruchy ciała oraz zapewnić odpowiedni moment na rotację, co czyni skok jeszcze bardziej wymagającym.
W porównaniu do innych skoków, na przykład Flip, Lutz stawia wysokie wymagania w zakresie kontroli równowagi. Każdy łyżwiarz ma za zadanie zrealizować go w sposób, który odzwierciedla techniczne umiejętności wymagane do jego poprawnego wykonania.
Należy także pamiętać, że sędziowie oceniają nie tylko aspekty techniczne, ale również artystyczną interpretację skoku, co czyni Lutz istotnym elementem całego występu.
Co sprawia, że Axel jest najtrudniejszym skokiem?
Axel to skok krawędziowy, który uważany jest za najbardziej wymagający w łyżwiarstwie figurowym. Jego złożoność wynika z charakterystycznej techniki, w której łyżwiarz rozpoczyna skok od przodu, a ląduje tyłem. To wymaga od sportowca doskonałej kontroli nad ciałem oraz precyzyjnych umiejętności.
W trakcie Axela występują obroty, które necessytują idealnej synchronizacji ruchów. Aby wykonać ten skok w sposób poprawny, łyżwiarz musi zadbać o:
- odpowiednią prędkość,
- dynamikę,
- imponującą wysokość skoku,
- odpowiednią prędkość obrotu.
Wszystkie te czynniki znacząco wpływają na poziom trudności oraz estetykę. Istotne jest również zastosowanie właściwej techniki. Sędziowie, oceniając wykonanie, biorą pod uwagę jakość a także stopień trudności elementu. W statystykach łyżwiarskich Axel zazwyczaj zdobywa wysokie punkty, co potwierdza jego renomę jako najtrudniejszego skoku w tej dyscyplinie.
Jak łyżwiarstwo figurowe łączy taniec z ruchem fizycznym?
Łyżwiarstwo figurowe to fascynująca dziedzina, w której taniec splata się z fizycznym wysiłkiem. Wymaga ono od zawodników nie tylko technicznej precyzji, ale również śmiałego artystycznego wyrazu. Kluczowym elementem jest choreografia, która odgrywa fundamentalną rolę w całym występie.
Sędziowie bacznie oceniają zarówno jakość wykonania, jak i estetykę, co sprawia, że ten sport wyróżnia się na tle innych. Artystyczny wyraz w łyżwiarstwie figurowym przejawia się w sposobie interpretacji muzyki, co daje łyżwiarzom możliwość wyrażania swoich emocji. Płynne przejścia pomiędzy różnymi elementami, takimi jak skoki i piruety, są nie mniej ważne.
Utrzymanie równowagi między choreografią a emocjonalną interpretacją zapewnia widzom niezapomniane wrażenia. Co więcej, techniczne umiejętności stanowią wsparcie dla artystycznej wizji, co jest niezwykle istotne w zdobywaniu wysokich ocen podczas zawodów.
Co to jest Code of Points w łyżwiarstwie figurowym?
System oceny w łyżwiarstwie figurowym, znany jako Code of Points, został wdrożony przez Międzynarodową Unię Łyżwiarską (ISU). To nowoczesne podejście do oceny talentu zawodników opiera się na dwóch kluczowych obszarach:
- elementach technicznych, w skład których wchodzą skoki, piruety, kroki i różnorodne figury, którym przypisane są określone wartości punktowe,
- komponentach programu, w ramach których oceniane są takie aspekty jak choreografia, interpretacja muzyki i ogólna prezentacja występu.
Sędziowie przyznają dodatkowe punkty zgodnie z wytycznymi GOE (Grade of Execution), które analizują jakość wykonania i artystyczny wyraz. Dzięki temu systemowi łyżwiarze zyskują cenne informacje, które elementy należy poprawić. Co więcej, pozwala im to skupić się na umiejętnościach wymagających udoskonalenia, co ma istotny wpływ na ich rozwój w tym wymagającym sporcie.